Verbinding met het publiek

“Begrijp me niet verkeerd, er is niets mis met de traditionele concertavond, maar het zit in mijn aard dat ik altijd zoek naar nieuwe wegen. Een traditioneel optreden is vaak zo formeel, zo stijf. Er is een grote afstand tussen de muzikant en de toehoorder. Het orkest speelt, de zaal luistert. Er is natuurlijk altijd dat spanningsveld tussen entertainment en jezelf als orkest muzikaal uitdagen. Dat is ook lastig.”

Volgens Rob is er bij veel verenigingen weinig aandacht voor de presentatie. “Dan wordt iemand naar voren geschoven die zenuwachtig een briefje voorleest met de titel van het muziekstuk. Er wordt geen verbinding gelegd met het publiek. Bij ‘Op verzeuk op bezeuk’ ga ik bij aanvang meteen in gesprek met publiek en orkest. Ik improviseer op de piano en het orkest en het publiek doet mee. Dat breekt het ijs meteen.”

Uit de anonimiteit

Bij een ‘Op verzeuk op bezeuk’-concert zit het orkest of de fanfare bij voorkeur niet op een podium, maar op gelijke hoogte met het publiek. Tijdens de avond wordt de muziek afgewisseld met gesprekken, verhalen en spellen. Rob: “Ik voer gesprekjes met de muzikanten om ze uit de anonimiteit te halen: wie ben je, wat doe je en waarom? Vooraf ga ik op zoek naar anekdotes over de leden. Die leden weten niet dat zij eruit gepikt worden. Wel vraag ik altijd vooraf welke leden dat perse niet willen. De anekdotes zorgen voor verrassing en voor een ongedwongen sfeer. Humor vind ik ook heel belangrijk. We hebben ontzettend veel gelachen op deze avonden. Met spelletjes tussendoor zorg ik voor interactie en dynamiek. De spellen hebben totaal niets te maken met muziek, denk aan nagelen, de Toren van Pisa of blikgooien. Het zorgt altijd voor hilariteit. ”